Als training voor de Alpe d’huZes hadden mijn broer en ik het plan bedacht om in twee dagen rond het IJsselmeer te fietsen. Op deze eerste dag vertrokken we rond negen uur vanuit Amsterdam in noordelijke richting. We hadden geen slechter weekend kunnen uitzoeken: nat, koud en harde wind. Gelukkig hadden we dit eerste stuk de wind uit het zuiden in de rug. Op de Afsluitdijk was het zicht door mist en regen zo’n honderd meter, maar godzijdank hadden we de wind schuin in de rug. Na een welverdiende rustpauze in Zurich stonden de laatste vijftig kilometer richting Lemmer voor de boeg. Dat waren dus vijftig loodzware kilometers recht tegen de wind in. Een leuk hotel in Lemmer bood ons rust, spare ribs en een welverdiend biertje. Toch een mooie eerste dag.

Was dag 1 van het rondje IJsselmeer zwaar, dan was dag 2 verschrikkelijk; nog meer regen, nog kouder, en veel meer wind. Het begon allemaal redelijk in de Noordoostpolder, maar toen reed mijn broertje lek op de Ketelbrug. Hier is dus géén plek om te schuilen tegen de regen en wind (5 Bft). Na het oponthoudt vervolgde de weg, waarbij het fietspad buiten de dijk en dus vlak langs het IJsselmeer ligt. Het water kwam horizontaal en verticaal voorbij. We waren verkleumd tot op het bot. Merkwaardig genoeg bleef mijn hartslag op 120 hangen bij ons gezwoeg tegen te wind in.  Er was slechts één uitweg uit deze lijdensweg: abandon. In Lelystad nemen we de bus en trein om zo snel mogelijk terug te keren naar Amsterdam. Het rondje IJsselmeer gaan wij zeker nog wel eens doen, maar dan met goed weer,