Om 7:10 uur stond ik samen met Erik-Jan, Robin en Sander op de Markt in Brugge. Vol goesting keken wij uit naar de komende 240 kilometer, de kasseienstroken en beklimmingen als de Koppenberg, de Oude Kwaremont en de Paterberg. We startten net na zonsopkomst zodat we zonder verlichting konden rijden en niet ten prooi konden vallen aan de controles van de Vlaamse gendarmes. De zon was echter verscholen achter een dik wolkendek. Het miezerde licht.
We lieten Brugge achter ons en reden in zuidelijke richting. We hadden de noordoostelijke wind in onze ruggen. De motregen zette zich om in een volwaardige regen. Het water kwam van boven en van de banden van de voorganger. Het duurde niet lang of het hele peloton was doorweekt. De temperatuur bedroeg circa 1˚C.
Na 59 km was de eerste bevoorrading. Iedereen stond rillend en klappertandend te kauwen op een wafel of een stuk banaan. De noodzakelijk koolhydraten aanvullen voor de rest van de tocht, maar vooral om het lichaam warm te houden. Plassen met een rechte straal was door alle rillingen niet mogelijk.
Afzien
Weer op de fiets liet ik het klappertanden ongegeneerd toe. Het gaf een beetje warmte. De cadans wat hoger dan normaal om de benen enigszins warm te houden. Af en toe leek het minder te gaan regenen, maar dat was slechts schijn. We keken reikhalzend uit naar de eerste beklimming, dat moest wel zorgen voor wat warmte.
De Tiegemberg was de eerste van de zestien beklimmingen van de dag. Na 91 km fietsen lag deze relatief makkelijke klim, 750 meter lang en keurig geasfalteerd. Er kwam weer een beetje warmte in de spieren. Vlak na het klimmetje was de tweede bevoorrading. We zagen er niet al te best uit. De gezichten onder de modder en nog steeds rillend van de kou.
Na deze bevoorrading veranderde de omgeving. We verlieten de doorgaande wegen en draaiden de smalle landweggetjes op. Typisch Ronde van Vlaanderen. Hier splitste de groep op. De goed getrainde Erik-Jan en Robin gingen er samen vandoor. Sander en ik reden gezamenlijk ons rustigere tempo.
En zo kwamen we ook terecht bij de eerste kasseienstroken. De eerste twee waren nog vrij kort (700 en 400 meter in lengte). Al vrij snel had ik wel door plezier te hebben in het rijden over kasseien. In een goed tempo reed ik over de nog natte steentjes.
Concentratie
De volgende beklimming was de Wolvenberg. Deze was al wat pittiger met een gemiddeld stijging van 7,9% met een maximum van 17,3%. De klim werd snel opgevolgd door twee kasseigenstroken, nu van 700 en 1200 m in lengte. We hadden er nu circa 130 km opzitten en het begon nu eindelijk droog te worden.
Na een haakse bocht rechtsaf begon plotseling de beklimming van de Molenberg. Ik kon gelukkig snel terugschakelen naar de juiste versnelling voor deze klim met kasseien gelegde weg. Even na deze klim kwam de eerste serieuze kasseienstrook, de 2300 meter lange Paddestraat. Ik was helemaal in mijn element.
Hierna was het tijd voor alweer de derde bevoorrading. De organisatie had alle bevoorradingen goed georganiseerd. Er was volop keuze in eten en drinken. Rozijntjes en wafels waren wel mijn favoriet. De kleren begonnen weer droog te worden en het moreel begon duidelijk toe te nemen. Met nog minder dan 100 kilometer te gaan, begon de finish in zicht te komen. Nog wel dertien beklimmingen te gaan.
Na de bevoorrading volgde de Haaghoek kasseienstrook. Een glooiende kasseienstrook met een lengte van 1900 m. Dit was de kasseienstrook waar Fabian Cancellara de week ervoor ten val kwam. Een dubbel gevoel, daar ik dit een van de mooiste kasseienstroken van de Ronde vond. De kasseienstrook ging vloeiend over in de beklimming van de Leberg. Binnen de volgende twintig kilometer volgden nog drie klimmen, te weten de Berendries, de Valkenberg en de Eikenberg.
Gezamenlijk de Eikenberg oprijden
Na de vierde bevoorrading stond de befaamde Koppenberg op ons te wachten. Deze klim was al van een afstand goed te zien. De spanning steeg. We draaiden linksaf en de klim begon. Kasseien, 500 m in lengte, gemiddelde stijging van 9,4% met een maximum van 22%. De kasseien waren bedekt met natte modder. Al snel merkte ik dat mijn achterwiel slipte. Ik keek omhoog en zag dat er gelopen werd, file op de Koppenberg. Ik sloot achteraan de file en moest wel te voet verder gaan. Glibberend met de fietsschoenen op de natte kasseien kwamen we uiteindelijk boven.
Modder op de Koppenberg
We vervolgden onze weg en namen de Marriaborrestraat kasseienstrook van 2000 meter. Deze liep over in de beklimming van de Steenbeekdries, welke snel werd opgevolgd door de Taaienberg. Dit was zeker een taaie klim met een stijgingspercentage tot 16%. Het schoot nu lekker op. De finish was nog slechts 50 km van ons verwijderd.
In het gootje op de Taaienberg
In de volgende 15 km beklommen wij achtereenvolgens de Kaperij, de Kanarieberg en de Kruisberg. Hiermee kwamen we aan bij de laatste bevoorrading. Onze laatste pauze voor de laatste drie beklimmingen, waaronder de Oude Kwaremont en de Paterberg.
Maar eerst hadden we nog de beklimming van de Karnemelkbeekstraat, een relatief makkelijke klim in vergelijking tot de laatste twee. Met nog 20 km tot de finish begonnen we aan de Oude Kwaremont. Dit is eigenlijk een veredelde kasseienstrook van 2000 meter lang, een gemiddelde stijging van 4% uitlopend tot 12%. Een fantastische ervaring om over deze befaamde strook te rijden.
Een paar kilometer later lag dan de laatste beklimming op ons te wachten. De net zo befaamde Paterberg. Kort maar krachtig. Slechts 400 meter lang, maar gemiddeld 13% tot maximaal 20% stijgen. De weg was droog en ik kwam in mijn eigen rustige tempo keurig boven.
Bedwingen van de Paterberg
De laatste 16 km waren vlak. Wind tegen, maar dit hinderde niet meer. We roken de finish. We reden Oudenaarde binnen en passeerden de finish voor de prof wielrenners. Een mooi moment. De finish voor de toertocht lag twee kilometer verder aan de andere kant van het dorp. De markt van Oudenaarde was al lekker druk met wielertoeristen.
Na ruim 240 km kilometer passeerden we de finish. Het was een zware maar mooie Ronde van Vlaanderen. Regen, kou, kasseien en beklimmingen. Prachtige ingrediënten voor een heroïsche tocht. Bij elkaar hebben we 9:51 uur op de fiets gezeten, een kleine 11 uur inclusief de pauzes.
Voor meer analyses van de tocht zie mijn Garmin en Strava output.
Impressie van een drietal beklimmingen
Die kan wel een schoonmaakbeurt gebruiken
Sorry, the comment form is closed at this time.