Begin juni was ons gezinnetje een weekje op vakantie in Sicilië. We verbleven aan de voet van de nog steeds actieve vulkaan Etna. In de Giro d’Italia van 2011 was de beklimming van de Etna opgenomen in het parcours. Alberto Contador won de etappe en het eindklassement, althans voordat de CAS hem zijn uitslagen had ontnomen (wiki). Voor mij blijft Contador de winnaar. Desalniettemin, het leek mij een fantastische uitdaging om de Etna op te fietsen. Prachtig om startend vanaf zeeniveau deze machtige vulkaan op te rijden.
Reeds thuis had ik al wat hoogteprofielen van de Etna beklimmingen bekeken. De Etna is te beklimmen vanaf meerdere kanten, met verschillende moeilijkheidsgraden. Via climbbybike.com kwam ik een klim tegen van 30 km die je bracht van 600 meter hoogte tot 3150 meter hoogte, tot aan de rand van de krater. De laatste kilometers op het hoogteprofiel zagen er duizelingwekkend uit. Ter plaatse in Sicilië heb ik mij beter kunnen voorbereiden op de klim. Hier kwam ik er achter dat het laatste stuk van de Etna-klim (vanaf circa 1900 meter hoogte) bestond uit een onverharde weg. Alleen geschikt voor mountainbikes. Ik heb (nog) geen ervaring met mountainbiking, dus heb ik afgezien van deze route. Onder de Siciliaanse zon heb ik vervolgens twee mooie routes uitgestippeld. Routes wel geschikt voor de wegfiets; één beklimming van de zuidkant van de Etna en één beklimming van de noordkant.
Nadat de routes waren uitgestippeld, moest ik op zoek gaan naar een geschikte fiets. Ik had mijn eigen fietsschoenen, helm, bidons en reservebandjes meegenomen. Mijn eigen fiets meenemen vond ik te onhandig. De zoektocht voor een huurfiets ging gemakkelijk. Ik ben uitgekomen bij rentbike.it, een fietsverhuurder aan de oostkust van Sicilië, vlak bij onze vakantielocatie. En wat bleek, ze kwamen de huurfiets netjes afleveren en na afloop weer ophalen bij ons appartement. Voor een keurige 44 euro heb ik voor twee dagen een aluminium racefiets gehuurd. De carbon fiets was helaas niet meer beschikbaar in mijn maat. Het was een prima fiets met een Shimano 105 derailleur. Voor 50-34. Achter 11-28. Ik was klaar voor de beklimming van de Etna.
Een prima huurfiets
Dag 1: Stazzo – Rifugio Sapienza
Daar ik de fiets voor twee dagen had gehuurd, wilde ik de Etna aan twee verschillende kanten beklimmen. Vandaag stond de beklimming van de zuidkant op het programma. De route van deze dag startte in het plaatje Stazzo, waar wij verbleven. Stazzo is heel klein havenplaatsje aan de Ionische Zee. Dus een start vanaf zeeniveau. Het eindpunt van de route was Rifugio Sapienza, waar ook de finish was van de Giro etappe in 2011. Rifugio Sapienza ligt op een hoogte van 1921 meter, een mooi verschil om te overbruggen.
Ik vertrok naast de kerk in het haventje van Stazzo en het ging eigenlijk gelijk omhoog. Geen extreme stijgingspercentages, maar wel echt klimmen. Via mooie landweggetjes reed ik via Guardia, langs Linera en Santa Veneria naar Zafferana. Af en toe moest ik Google Maps op mijn telefoon raadplegen om te zien of in nog op de goede weg zat. Zafferana was het beginpunt van de echte klim, althans volgens climbbybike.com. Ik had er echter al 600 hoogtemeters op zitten.
De klim van Zafferana naar Rifugio Sapienza gaat over een afstand van 18 kilometer van circa 600 meter hoogte naar 1921 meter hoogte, 1300 hoogtemeters met een gemiddeld stijgingspercentage van 7,2%. Het was een prachtige klim. Vulkaangrond is vruchtbare grond en dat was te zien. Veel prachtige bomen en planten. Maar ik reed ook door open stukken met zwarte lava. Vrijwel ieder jaar laat de vulkaan wel een uitbarsting zien. De sporen van de laatste grote uitbarsting in 2001 waren duidelijk zichtbaar.
Aangekomen in Rifugio Sapienza
Na circa 2 uur en 19 minuten (vanaf Stazzo) was ik boven aangekomen bij Rifugio Sapienza. De klim vanaf Zaffarana heb ik afgelegd in 1:41:59, wat goed is voor de 36e tijd uit 96 Strava gebruikers (segment). Een prima resultaat voor een ongetrainde wielrenner. Na het fotomoment van de fiets en de rifugio was het tijd om weer af te dalen. De afdaling ging fantastisch. Goed asfalt en overzichtelijke bochten. Ik heb vele auto’s ingehaald en drie kwartier later was ik al weer terug in Stazzo. Een lekker Italiaans biertje stond klaar na deze eerste etappe.
Voor meer analyses van deze eerste beklimming zie mijn Garmin en Strava output.
Dag 2: Linguaglossa – Milo
De tweede dag wilde ik de noordkant van de Etna bedwingen. Hiervoor ging ik per auto samen met mijn supporters naar het plaatsje Linguaglossa aan de voet van de Etna, gelegen op circa 600 meter boven zeeniveau. De top van de klim lag bij Restaurante Monte Conca, wat in de winters veel gebruikt word door wintersporters. Het restaurant ligt op een hoogte van 1788 meter. Ook deze klim heeft een lengte van 18 km, waardoor het gemiddelde stijgingspercentage uitkomt op 6,5%. De klim aan deze kant is echter een stuk minder regelmatig en de stijgingspercentages lopen op tot 12%.
Klaar voor vertrek. Links op de achtergrond de Etna
Het was een warme dag, de temperatuur bedroeg circa 24°C, het was onbewolkt en de zon scheen fel. Daar Linguaglossa aan de voet van de Etna ligt, begon ik gelijk met klimmen. De stijgingspercentage deze eerste kilometers vielen mee en ik kon een prima tempo rijden, circa 14 – 15 km/u.
Een mooie dag om te fietsen
Ik was blij dat ik na een paar kilometers klimmen tussen de bomen kwam te rijden, om hier zo veel mogelijk de schaduw te kunnen opzoeken. Het was heerlijk rustig klimmen zo tussen de bomen. In tegenstelling tot de zuidkant van de Etna komen hier nauwelijks toeristen. Vrijwel de enige auto die ik zag, was die van mijn supporters.
De schaduw tegemoet
Na circa 14 kilometer klimmen kwam ik bij een driesprong, waar mijn beoogde route rechtsaf ging. Het stijgingspercentage schoot omhoog. Werk aan de winkel. Ik passeerde een open strook waar enkele jaren geleden de lava nog rijkelijk had gestroomd. De asfaltweg was opnieuw aangelegd tussen grote heuvels zwart gesteente.
Toen kwam ik terecht bij een zeer steil stuk. Volgens Strava was het een segment van een halve kilometer met een gemiddeld stijgingspercentage van 12%. Het leek wel de Mont Ventoux zo tussen te bomen. Het levert in ieder geval het volgende mooie vierluik op.
Lekker klimmen
Na circa één uur en 25 minuten klimmen bereik ik Restaurante Monte Conca. Samen met mijn supporters drink ik een lekkere espresso en geniet van de zon. En dan is het weer tijd om te gaan afdalen. Om meer van de omgeving te kunnen zien, had ik ervoor gekozen om niet via dezelfde weg af te dalen, maar op de terugweg af te buigen naar het oosten om uit te komen in het dorpje Milo. Dit was de juiste keuze, want de afdaling ging door prachtige landschappen met zwart lava.
Afdalen tussen het lava
Als ik aankom in Milo heb ik er weer een fantastische etappe op zitten. Het was de moeite waarde om de Etna van beide kanten te beklimmen, daar beide klimmen iets anders te bieden hebben. Na het inladen van de fiets in de auto en de rit terug stond er weer een heerlijk Italiaans biertje op mij te wachten .
Voor meer analyses van deze tweede beklimming zie mijn Garmin en Strava output.
Sorry, the comment form is closed at this time.