Met een heerlijk herfstzonnetje, ideale temperatuur en nauwlijks wind startte ik aan mijn eerste halve marathon in eigen stad (parcours). De eerste kilometers gingen over de Stadionweg en de Churchilllaan. Dit zijn prima lange rechte wegen om goed in mijn tempo te komen. Het plan was om niet al te snel te beginnen en gedurende de halve marathon het tempo op te schroeven. Door de hoge Amsterdamse woningen lag het eerste stuk geheel in de schaduw, wat het lopen zeer aangenaam maakte.
Na het klimmetje over de Utrechtsebrug kwam het saaie stuk van het parcours, het stuk industrieterrein via de Joan Muskenweg, Van der Madeweg en Spaklerweg. Op dit stuk kwam ik achter iemand te lopen met een tempo van rond de 12,7 – 13,0 km/h; een ideale haas.
Vervolgens ging de route bij de Rembrandt Toren rechtsaf Watergraafsmeer in. Het was een verademing om na het saaie industrieterrein weer eens wat publiek langs de weg te zien. De route ging over de Hugo de Vrieslaan langs Betondorp en daarna rechtdoor over het Galileiplantsoen.
Onder het spoor door werd stadsdeel Zeeburg aangedaan. Via de Molukkenstraat en de Insulindeweg kwam ik bij de Zeeburgerdijk, het gedeelte van het parcours niet ver van mijn huis. De route vervolgde zich over de Mauritskade langs het Tropenmuseum.
Bij kilometer 15 zat een lastig stuk in het parcours; de combinatie van de tunnel onder de Wibautstraat gelijk gevolgd door de Torontobrug over de Amstel. Een pittig klimmetje. Dit was ook het keerpunt in mijn wedstrijd. Daar het plan was om het tempo steeds was te op te schroeven, deed dit klimmetje mij enigszins de das om. Ik had dit jaar nog niet verder gelopen dan 16 kilometer, dus ik wist ook niet hoe die ‘extra’ vijf kilometer zouden bevallen.
Na een lastiger stuk over de Stadhouderskade kwam ik mijn supporters tegen bij het binnengaan van het Vondelpark. De aanmoedigingen van de dames zorgden voor een goede stimulans van het moreel. Het Vondelpark lag er prachtig bij, ondergedompeld in de herfstsferen. Voor mij een zeer bekend terrein, door alle doordeweekse trainingsrondjes.
Het Vondelpark uitkomend en het laatste stuk over de Amstelveenseweg was nog even doorbijten, maar aankomend om het Stadionplein gloorde het Olympisch Stadion prachtig in de zon. Ik vond het een prachtige ervaring om voor het eerst dit stadion binnen de lopen om nog te versnellen de halve ronde over de atletiekbaan naar de finish.
Met een eindtijd van 1:44:48 (officieel) heb ik een nieuw PR op de halve marathon. Ik weet dat er meer in heeft gezeten, maar het was in ieder geval een prachtige ervaring om door eigen stad te lopen. Een heerlijke herfstdag met een lekker zonnetje.
Sorry, the comment form is closed at this time.